Mięta jest jedną z najstarszych roślin leczniczych świata. Znana była jako lek starożytnej medycynie chińskiej. Ma działanie przeciwskurczowe, uspokajające, przeciwwymiotne, dezynfekcyjne, przeciwbólowe. Pobudza wydzielanie soków trawiennych, działa przeciwfermentacyjnie, wiatropędnie. Przyspiesza wydzielanie soków trawiennych.
Mięta pieprzowa (Mentha piperita) jest roślina uprawną, którą wyhodowano w Anglii w XVII wieku. Powstała z połączenia dziko rosnących mięty nadwodnej i dzikiej mięty zielonej.
Spośród wielu powszechnie dziko rosnących odmian mięty w Polsce spotyka się około l0 gatunków. Rośnie najczęściej w miejscach półcienistych nad brzegami rzek, na wilgotnych obrzeżach lasów i zarośli. Lubi glebę żyzną, pulchną, w miarę wilgotną i niezachwaszczoną. Dla celów leczniczych uprawia się najczęściej miętę pieprzową zwaną też czarną.
Jest byliną osiągającą od 30-90 cm wysokości. Surowcem są pojedyncze liście zrywane przed zakwitnięciem, suszone lub poddawane destylacji w celu uzyskania olejku miętowego.
Najważniejszymi składnikami mięty pieprzowej są: złożony z 50% mentolu, mentonu i innych substancji olejek lotny, tymol, limonen, garbniki, gorycze, flawonoidy, kwasy organiczne, sole mineralne i inne aktywne związki.
Surowiec mięty, a zwłaszcza mentol i jego estry, działa bakteriobójczo, przeciwskurczowo, przeciwzapalnie, żółciotwórczo i żółciopędnie. Zioło pobudza także cały układ trawienny do wydzielania soków wzmagając trawienie, poprawia apetyt i obniża ciśnienie krwi.
Surowca używa się przy wzdęciach, kolce jelitowej i w zaburzeniach przewodu pokarmowego, układu nerwowego objawiających się w bezsenności, migrenie, nerwobólach, drgawkach nerwowych i w zaburzeniach menstruacyjnych.
Różne przetwory z tego surowca jak olejek eteryczny mają też zastosowanie zewnętrzne przy różnych chorobach skórnych jak świąd skóry, przekrwienie błon śluzowych nosa, a także do płukania jamy ustnej, przy zapaleniach dziąseł, gardła i krtani. Olejek miętowy jest stosowany w kosmetyce, jako dodatek aromatyczny do płynów odświeżających jamę ustną, past do zębów, płynów do kąpieli itp.
Naparu nie należy stosować:
Olejek miętowy:
Zalać 1 łyżkę (1 torebkę w przypadku herbatki ekspresowej) liści 1-2 szklankami (1 szklanką w przypadku torebki ekspresowej) wody wrzącej, parzyć pod przykryciem 10 minut. Odstawić na 5 minut, przecedzić liście lub wyjąć torebkę. Pić po ½ szklanki na 1 godzinę przed jedzeniem w nieżytach żołądka i braku łaknienia; natomiast po posiłkach jako środek rozkurczowy, wiatropędny i żółciopędny.
Składniki:
1 szklanka spirytusu 95%
12,5 ml olejku z mięty pieprzowej
Sposób przygotowania:
W butelce, najlepiej z ciemnego szkła, wymieszać spirytus i olejek z mięty pieprzowej. Olejek można zastąpić 1 szklanką zmiażdżonych świeżych listków mięty pieprzowej.
Stosować doustnie 20-40 kropli w kieliszku wody 2-5 razy dziennie na 30 minut przed jedzeniem jako środek pobudzający trawienie, a po jedzeniu jako lek wiatropędny i żółciopędny.
Przechowywać w ciemnym miejscu.