Jedna z najbardziej wartościowych roślin leczniczych - dziurawiec zwyczajny (hypericum perforatum) rośnie na ugorach, miedzach, nieużytkach, w rowach, polanach. Jest niemal panaceum, pomaga w wielu dolegliwościach.
Dziurawiec jest rośliną wieloletnią, dorasta do 1 metra wysokości. Liście mają charakterystyczne punkciki, które do złudzenia przypominają dziurki. Stąd wywodzą się nazwy: polska i łacińska (perforatum). Są to zbiorniki olejków eterycznych.
Dziurawiec zakwita zawsze, bez względu na aurę, około 24 czerwca, czyli w św. Jana. Dlatego jest nazywany świętojańskim zielem. Owocem jest wieloramienna podłużna torebka, zawierająca liczne, drobne, ciemnobrunatne lub czarne nasiona.
Dziurawiec rośnie w całej Europie, Azji, Ameryce Północnej.
Ziele dziurawca zawiera związki antonoidowe, glikozydy flawonoidowe o działaniu moczopędnym oraz wzmacniającym naczynia włosowate. Garbniki katechinowe mają właściwości witaminy P oraz olejek eteryczny o właściwościach rozkurczowych i przeciwbakteryjnych, hiperyzynę - bakteriobójczy związek.
Dziurawiec jest wszechstronną rośliną leczniczą, stosowaną od tysiącleci. Jest lekiem uniwersalnym.
Działa:
Dziurawiec usuwa z organizmu uboczne produkty przemiany materii i zapobiega tworzeniu się kamieni moczowych. Przyspiesza gojenie ran.
Dziurawca nie należy stosować:
Suszone ziele dziurawca oraz olejki z dziurawca można znaleźć w sklepach zielarskich.
Dobrej jakości susz na wagę można zamówić w sklepie internetowym krainaziol.pl (cena około 14zł / 100g suszu)
Popularną herbatkę "fix" Herbapolu z dziurawca można zamówić np. w Aptece OTC (30 saszetek x 2g, cena około 4.30zł)
Literatura:
"Prawie wszystko o ziołach", Mateusz E. Senderski, Podkowa Leśna 2004
„Wielki leksykon roślin leczniczych”, Anndrzej Sarwa, Warszawa 2001
"Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie", Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987
2 łyżki ziela zalać w termosie trochę ponad 500 ml wrzącej wody. Przykryć i odstawić na 1 godzinę. Pić 200 ml trzy razy dziennie.
Po jedzeniu warto go stosować jako środek rozkurczowy, a na 60 minut przed posiłkiem - jako pobudzający wydzielanie soków trawiennych. Ten sam napar można stosować zewnętrznie na oparzenia, uszkodzenia naskórka, świąd skóry, wybroczyny.
Naparu można używać do płukania ust przy niemiłym zapachu, zapaleniu gardła, nieżycie nosa, a także do przemywania skóry przy stanach ropnych i zranieniach.
Dla wzmocnienia systemu nerwowego można stosować napar z 1 łyżki ziela dziurawca na szklankę wrzątku, pijąc po pół szklanki 2-3 razy dziennie na 30 minut przed posiłkiem, a także wieczorem przed snem.
Inne przepisy można znaleźć w książce "Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie", Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987