Chmiel zwyczajny

Chmiel zwyczajny, na uspokojenie i lepsze trawienie, niszczy bakterie przewodu pokarmowego

Charakterystyka chmielu zwyczajnego

Chmiel jest byliną z rodziny konopiowatych. W Polsce rośnie dziko w wilgotnych zaroślach. Uprawia ją się dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego i piwowarskiego.

Surowcem leczniczym są szyszki chmielu, czyli owocostany chmielu, które zbiera się w pogodne sierpniowe dni, kiedy są zielonożółte.  Szyszki chmielowe oraz zawarta na ich lupulina utrudniają  przenoszenie bodźców do ośrodkowego układu nerwowego.  Hamują nieco działanie kory mózgowej, wywierają działanie uspokajające, zwłaszcza na sferę płciową.

Działanie

Szyszki chmielowe działają rozkurczowo. Zmniejszają napięci mięśni gładkich naczyń krwionośnych, jelit i dróg moczowych. Gorycze chmielowe pobudzają wydzielanie śliny i soku żołądkowego, a także śluzu. Ułatwiają trawienie, pobudzają apetyt.

Gorycze chmielowe wykazują silne działanie przeciwbakteryjne wobec licznych drobnoustrojów jelitowych, w tym również takich opornych na antybiotyki. Wykazują nawet działanie przeciwnowotworowe.

Wyciągi  szyszek chmielu stosuje się jako środek  uspokajający w stanach zmęczenia i wyczerpania nerwowego, drażliwości, bezsenności, trudności w zasypianiu. Chmiel stosuje się także w nadpobudliwości płciowej.

Napar chmielowy stosuje się także w osłabieniu trawienia, nadmiernej fermentacji w jelitach, wzdęciach, odbijaniu, a także w innych nieżytach układu pokarmowego.

Zewnętrznie wyciągi z szyszek chmielowych stosuje się w zapaleniu korzonków nerwowych, bólach reumatycznych, stanach zapalnych skóry, także w trudno gojących się ranach. Również przy wypadaniu włosów.