Cynk - na zawsze zdrową skórę
Cynk jest jednym z niezbędnych mikroelementów. Bierze udział w wielu procesach w organizmie, w tym w przemianach metabolicznych. Dobroczynne właściwości cynku znane były już w starożytnych Chinach, gdzie kobiety nacierały sobie twarze bogatymi w pierwiastek perłami aby nadać skórze zdrowy wygląd.Także królowa Egiptu Kleopatra, będąca symbolem nieprzemijającego piękna, znała wpływ cynku na zdrowie oraz urodę, dlatego korzystała z kąpieli w kozim mleku, uznawanym za bogate źródło tego mikroelementu.
Rola w organizmie
Cynk bierze udział w mineralizacji kości, wpływa na prawidłowe wydzielanie insuliny przez trzustkę oraz na stężenie witaminy A i cholesterolu we krwi. Ma swój udział w regulacji ciśnienia krwi i rytmu serca. Jest niezbędny do syntezy białek i kwasów nukleinowych.Uczestniczy w przemianie tłuszczów i węglowodanów. Pobudza pracę prostaty. Zwiększa produkcję plemników. Wpływa korzystnie na płodność, reguluje miesiączkowanie, przeciwdziała chorobom prostaty. Działa leczniczo na wrzody przewodu pokarmowego. Cynk przyspiesza gojenie ran zewnętrznych. Działa leczniczo na żylaki, owrzodzenia i choroby skórne. Utrzymuje odporność skóry na infekcje. Dodatkowo pierwiastek reguluje gospodarkę hormonalną oraz produkcję łoju wewnątrz skóry, dzięki czemu działa przeciwtrądzikowo. Ponad to poprawia wygląd i koloryt skóry, ma wpływ na proces jej regeneracji. Zahamowuje proces powstawania wolnych rodników.Wpływa na pracę układu odpornościowego, a zażyty odpowiednio wcześnie, zmniejszenia symptomy przeziębienia. Cynk bierze udział w aktywacji części mózgu odpowiedzialnej za przetwarzanie informacji o smaku i zapachu. W związku z tym chorym cierpiącym na zaburzenia tych zmysłów podaje się suplementy zawierające cynk. Ponad to poprawia sprawność intelektualną.Wspomaga leczenie depresji i schizofrenii. Zapewnia prawidłowy wygląd i wzrost włosów oraz paznokci.Odpowiednia ilość cynku jest niezbędna do prawidłowego wytworzenia się narządów płodu w okresie ciąży. Dzięki diecie bogatej w cynk można wspomagać leczenie reumatyzmu, artretyzmu, hemoroidów i zapalenia jelit.
Niedobór cynku
Objawami niedoboru cynku mogą być brak apetytu, suchość w ustach, podatność na infekcje, pogorszenie pamięci, uczucie znużenia. Regularne zażywanie niektórych leków, w tym pigułek antykoncepcyjnych, stosowanie długotrwałych kuracji odchudzających bez odpowiedniej suplementacji mineralnej, jak również nadużywanie alkoholu wpływają na obniżenie poziomu cynku w organizmie. Niedobór cynku powoduje niedokrwistość, spowolnienie tempa wzrostu, osłabienie kości, drżenie kończyn, wady wrodzone, złe gojenie się ran, zmiany skórne, zapalenia skóry i utratę owłosienia, biegunki, utratę apetytu, obniżenie wydolności fizycznej, zwiększoną podatność na choroby, pogorszenie wyglądu włosów, skóry, paznokci, zaburzenia miesiączkowania, zwłaszcza u młodych kobiet. U dorosłych mogą również wystąpić: kurza ślepota, zmniejszenie odporności, zaburzenia w grasicy i węzłach chłonnych, zaburzenia smaku i węchu. Może sprzyjać miażdżycy tętnic, ponieważ zmniejsza odporność komórek na uszkodzenia. Przy niedoborach tego mikroelementu można także stwierdzić spadek potencji seksualnej. U dzieci niedobór cynku sprawia, że są niższe niż rówieśnicy i gorzej się rozwijają umysłowo. Brak cynku może także pogłębiać objawy schizofrenii i epilepsji.
Należy pamiętać, że białka zwierzęce i kwas cytrynowy ułatwiają wchłanianie cynku, natomiast żelazo i miedź utrudniają ją.
Występowanie
Zapotrzebowanie na cynk wynosi około 9 mg dziennie dla mężczyzn i 7 mg dla kobiet.Naturalnymi źródłami cynku są: ostrygi, małże, ryby, wątróbka, mięso drobiowe, zwłaszcza z indyka, pełnoziarniste pieczywo, zarodki pszenicy, migdały, drożdże piwne, jaja, nasiona roślin strączkowych, pestki dyni, chude mleko. Wchłanianie pierwiastka z pokarmu jest regulowane hormonalnie i zależy od zapotrzebowania. Zbyt duże spożycie cynku (powyżej 200 mg) powoduje ostre objawy toksyczne pod postacią nudności i wymiotów, natomiast długotrwałe spożycie może zaburzać wchłanianie miedzi i żelaza.
