Dąb

Dąb - jak stosować korę dębu?

Dąb należy do rodziny bukowatych. Jest to długowieczne, okazałe drzewo liściaste lub wysoki krzew. Rośnie prawie wyłącznie w klimacie umiarkowanym na półkuli północnej. W Polsce najczęściej spotykany jest dąb szypułkowy. Występuje głównie na terenach nizinnych. W sprzyjających warunkach osiąga ogromne rozmiary i może przetrwać setki lat. Rzadziej można spotkać dąb bezszypułkowy. Rośnie tylko w rejonach podgórskich i w górach. Charakteryzuje się bardzo grubym pniem i rozłożystą koroną.

Ze względu na swą długowieczność i okazałe rozmiary, dąb zawsze robił na ludziach wielkie wrażenie. Przed wiekami był czczony jak bóstwo i uważany za symbol szlachetności, siły i sławy.

Liście dębu są także doskonałą przekąską dla patyczaków.

Charakterystyka dębu

To wielkie drzewo ma liście w kształcie odwrotnie jajowatym. Liście są skórzaste, nierówno wrębne i klapowane, czasami pierzastosieczne. Na końcówkach liści wyrastają skupione po kilka pąki. Kwiaty są rozdzielnopłciowe, owocami są, tzw. żołędzie.

Substancje lecznicze

Surowcem leczniczym pozyskiwanym z tego drzewa jest kora dębu. Najważniejszą substancją leczniczą kory dębu są garbniki(9 - 15%), które mają działanie ściągające. Właściwości te wykorzystywane są przede wszystkim w leczeniu biegunek. Oprócz garbników kora dębu zawiera; kwasy fenolowe, flawonoidy, trójterpeny i sole mineralne.

Działanie lecznicze

Korę dębu zbiera się z młodych pni i gałązek jeszcze przed rozwojem liści, tzn. pod koniec marca lub w kwietniu. Odpowiednio wysuszona, stosowana wewnętrznie, leczy biegunki, nieżyty żołądka i jelit. Jest niezastąpionym środkiem w leczeniu zatruć pokarmowych i żółtaczki. Garbniki zawarte w korze dębu zapobiegają utracie wody i elektrolitów i powodują zagęszczanie mas kałowych. Kora dębu ma także właściwości antyseptyczne, ściągające i przeciwzapalne. Stosowana zewnętrznie pomaga w leczeniu stanów zapalnych skóry, zapalenia jamy ustnej i gardła, odmrożeń, oparzeń, hemoroidów, egzemy, nadmiernej potliwości.

Substancje lecznicze znajdują się nie tylko w korze dębu, ale też w innych częściach, takich jak; liście, żołędzie i drewno. Z dojrzałych, zmielonych żołędzi możemy zaparzyć "kawę żołędziową" lub "kakao żołędziowe". Napoje takie spowodują, że pozbędziemy się biegunki, a świeżo zerwany liść - przyłożony do trudno gojącej się rany - podziała kojąco.

Najczęstszą postacią leku jest odwar z kory dębowej. W niektórych przypadkach są stosowane mieszanki z innymi ziołami.

Kora dębu ma zastosowanie w przemyśle kosmetycznym jako składnik w preparatach do pielęgnacji przetłuszczających się włosów. Znajduje się również w płynach do higieny intymnej.

Przeciwwskazania

Nie stosować kory dębu przy wysokim ciśnieniu, niewydolności serca, chorobach zakaźnych z wysoką temperaturą, a także przy rozległych oparzeniach.